نسا

شنیدم روزی یک عزیزی گفت : " زندگی کمال سپاس از خداست."

من هم سپاسگزارم به خاطر همه چیز...

به خاطر سلامتی  به خاطر مادر مهربانم به خاطر دوستانم که درسهایی سخت ولی لازم را از با آنها بودن گرفتم .

به خاط همه عزیزانی که به من هدیه دادی.

شنیدم که در هر علتی نعمتی هست که باز هم به یقین می گم حقیقت داره ...

وقتی کسی یا چیزی را از دست می دی مطمئنا حکمتی در این امر هست که ما از آن  بی خبریم. من هم باید اعتراف کنم که پی به این موضوع بردم و ایمان دارم که  اگه جدایی باشه اگه پیوندی باشه هیچ کدوم بی دلیل نیست، و ما باید پذیرای سرنوشت باشیم .

پس به تمرین نیاز دارم تا تلاش  کنم هر اتفاقی را با تمام سختی هاش پذیرا باشم و به شیرینی بعد از این اتفاق امیدوارتر ...

خدایا ،

غرور را از من دور کن ولی قدرتی به من عطا فرما تا بتونم راحتتر واقعیتها را پذیرا باشم. 

خدایا سعی خواهم کرد که هر بدی ، هر کم توجهی هر ناملایمتی از اطرافیانم را با عشق و محبت  و دوستی جواب بدم.

پس کمکم کن...

کلمات کلیدی :