نسا

نمی دونم  چی بگم که چرا همه آدمها هیچ وقت نمی خوان قبول کنن که  دیگران هم به اندازه آنها ارزش دارن و باید به آنها احترام گذاشت.

هرچی  بیشتر می گذره دوروبر و اطرافیانم را بیشتر می شناسم ، آنقدر که شاید بگم بیشتر از خودشون.

زندگی خط داز و عجیبیه ، آنقدر که اگه آگاه نباشی دیگه حتی نمی تونی برگردی و ببینی که کجای کارت اشتباه بوده.

خط یکطرفه....

کاش همه ما می تونستیم درک کنیم که دیگه برگشتی در کار نیست اگه رفتی دیگه رفتی و باید حتی به اجبار هم که شده به انتهای خط برسی.

حتی توی روابط دوستی و کاری هم ،اینم صادقه بعضی وقتها تحت شرایط  خاص که عکس العمل رفتار ما هاست این راه دو طرفه به یک خط یک طرفه تبدیل می شه.

دیگه نمی شه برگشت حتی اگه هردوشون بخوان ...

پس می تونیم دعا کنیم:

پروردگارا

نگاه کن به دلهای عاشق، نگاه کن به  چشمان منتظر و دلهای پر از آرزو

پس به تمام مقدسات   تورا قسم که پیمودن این جاده را بر تمام انسانهای خالص و نیکو رفتارو نیکو پندار و نیکو گفتار هموار گردان...

تا با دلی شاد و سربلند انتهای این خط را فتح نمایند...

کلمات کلیدی :